Een aantal jaar geleden werkte ik voor Artsen zonder Grenzen in DR Congo. 

​

Het werk bracht veel uitdagingen met zich mee, maar ik kon mensen helpen die anders misschien wel waren overleden aan ziektes die onder andere omstandigheden goed te genezen zijn. Het was zwaar maar het gaf me veel voldoening. 

​

Eenmaal terug in Nederland kostte het me veel moeite om mijn draai te vinden. Ik merkte dat ik niet dezelfde voldoening haalde uit mijn werk als huisarts en ook extreem moe was. 

​

Ik dacht veel na over wat voor soort huisarts ik wilde zijn en werd zelf ook gedwongen om te kijken naar energievreters en - gevers. 

​

Daar werd het zaadje geplant voor wat nu het begin is van 'dansen op tafels'; hoe kan ik zelf het beste mijn tijd en energie verdelen, hoe kan ik zoveel mogelijk genieten en leven met een positieve intentie en hoe kan ik andere mensen daarmee helpen?

​

Liefs Emma